Είναι δύσκολη η απόφαση να ξεκινήσεις να γράψεις κάτι τέτοιο. Μιλάμε για μια Άρσεναλ που προσπαθεί να πάρει το πρώτο της πρωτάθλημα μετά τους Invincibles του 2004. Δεν είναι κρίμα να τους το γκαντεμιάσεις; Γιατί αυτό συμβαίνει πάντα. Μια ομάδα που ολοκλήρωσε τον πρώτο γύρο με μία ήττα και δύο ισοπαλίες και συγκέντρωσε 50 βαθμούς. Μια ομάδα που αν συνεχίσει έτσι μπορεί να «πιάσει» την απίστευτη σεζόν της Μάντσεστερ Σίτι του 2017-18 που έφτασε τους 100. Οι Gunners βρίσκονται στο +5 με ματς λιγότερο από την κάτοχο 4 πρωταθλημάτων τα τελευταία 5 χρόνια και, ξεκάθαρα, το οφείλουν σε έναν και μόνο άνθρωπο
Πριν αρχίσει η φετινή σεζόν, δεν υπήρχε απολύτως τίποτα που να δείχνει μια τέτοια παρουσία από την Άρσεναλ. Δεν υπήρχε καμία «λογική» που να λέει ότι είναι η ώρα της να διεκδικήσει στα ίσα το πρωτάθλημα από τις Σίτι και Λίβερπουλ, που έχουν ξεφύγει από τις υπόλοιπες την τελευταία 5ετία. Εκτός από τον άνθρωπο που γράφει αυτό το κείμενο, και ο ίδιος ο Αρτέτα γνωρίζει πολύ καλά ότι κάθε άλλο παρά τελειωμένη υπόθεση είναι ο τίτλος της Premier League. «Δεν το έχουμε κατακτήσει ποτέ. Βρισκόμαστε στα μισά, υπάρχουν άλλες ομάδες με πιο δυνατά ρόστερ που έχουν κατακτήσει πρωταθλήματα, εμείς πάμε παιχνίδι με παιχνίδι».
Ανέλαβε την Άρσεναλ στη φάση της παρακμής, όταν δεν μπορούσε να στεριώσει με κάποιον στη μετά-Βενγκέρ εποχή και σήμερα, τρία χρόνια αργότερα, δικαίωσε εκείνους που τον πίστεψαν και τον κράτησαν όταν τα αποτελέσματα ήταν άσχημα. «Ξέρω ότι αύριο όλοι θα λένε ότι δεν βρίσκονται σε καλή θέση στη βαθμολογία, όμως πιστεύω ότι με τον Μικέλ, η Άρσεναλ θα είναι ξανά ‘Αρσεναλ» είπε το 2020 ο Ζοσέ Μουρίνιο, όταν η δική του Τότεναμ επιβλήθηκε 2-0 των Gunners. Και, πραγματικά, ο Βάσκος την έχει μεταμορφώσει. Στη χειρότερη περίπτωση, την έχει κάνει σοβαρή διεκδικήτρια του τίτλου.
«Τακτικά γίνονται πάρα πολύ καλοί. Μπορώ να διαβάσω καταστάσεις, ο Αρτέτα κάνει εκπληκτική δουλειά με αυτή την ομάδα. Επιτίθεται με 4, αμύνεται με 5. Στηρίζει τους μικρούς παίκτες. Ξέρω ότι Ο κόσμος μπορεί να το ακούει αυτό και να γελάει επειδή είναι 14οι, όμως εκτιμώ ότι θα είναι μεγάλη απειλή όταν καταφέρει να περάσει το πλάνο του». Προφήτης; Θα μπορούσε. Σίγουρα πάντως τα λόγια του μυθΙκού Πορτογάλου βγήκαν αληθινά για έναν προπονητή που στο Emirates έδειξε από την αρχή ποιος είναι το αφεντικό παίρνοντας δύσκολες αποφάσεις και πολλά ρίσκα. Και όπως δικαίωσε, δικαιώθηκε.
Κράτησε μόνο τον Γκρανίτ Τσάκα από την ομάδα που βρήκε όταν ανέλαβε και βασίστηκε στις επιλογές του, σε παίκτες όπως οι Ράμσντεϊλ, Μαγκαλάες, Γουάιτ, Ζιντσένκο, Παρτέι, Οντεγκάαρντ, Μαρτινέλι. Χωρίς την παραμικρή διάθεση για υποτίμηση του Άγγλου φορ, μετά τον σοβαρό τραυματισμό του Γκαμπριέλ Ζεσούς στο Mundial, προσπαθεί θα κατακτήσει την Premier League με επιθετικό τον Ν’Κέτια. Τίποτα όμως δεν ήταν εύκολο για να φέρει την καριέρα του σε αυτό το σημείο.
Ακολουθεί η διαδρομή του Μικέλ Αρτέτα στο ποδόσφαιρο μέχρι να καθίσει στον πάγκο της Αρσεναλ και να κάνει τους fans να σταματήσουν να σκέφτονται τον Αρσέν Βενγκέρ…
Γεννήθηκε με σπάνια καρδιακή πάθηση η οποία δυσκόλευε τη ροή καθαρού αίματος στον οργανισμό και σε ηλικία δύο ετών υποβλήθηκε σε επέμβαση. Οι γιατροί απαγόρευσαν να ασχοληθεί με τον αθλητισμό, όμως οι γονείς του ήταν αποφασισμένοι. Ζήτησαν και δεύτερη γνώμη και οι ειδικοί είπαν ότι μπορεί να παίξει υπό συγκεκριμένες συνθήκες. «Νομίζω ήμουν το πρώτο άτομο στην Ισπανία που έκανε αυτή την εγχείρηση. Είχαν τον φόβο να μην μου συμβεί κάτι μέσα στο γήπεδο το επόμενο διάστημα, όμως η καρδιά μου έγινε πιο δυνατή και μέσα στα χρόνια το πρόβλημα έπαψε να υπάρχει».
Όπως μεγάλωνε, του άρεσε το τένις. Όντας από την Ισπανία, θα μπορούσε να είναι ένας «χωματάς» όπως οι Φερέρ, Μόγια, Αλμάγρο, Μπαουτίστα-Αγκούτ [Ράφα δεν θα ήταν κανένας], να οργώνει το κορτ και να βάζει όλες τις μπάλες μέσα. Όμως αυτό που αγάπησε ήταν το ποδόσφαιρο. Έπαιζε με φίλους στην παραλία της πόλης στην οποία μεγάλωσε, στο Σαν Σεμπαστιάν, στη χώρα των Βάσκων. Με έναν από αυτούς ήταν δίδυμο στη μεσαία γραμμή της Antiguoko και έμεναν στον ίδιο δρόμο. Αλλά οι δρόμοι τους θα χώριζαν.
Ο Τσάμπι Αλόνσο ανέβηκε και έπαιξε στη μεγάλη ομάδα της πόλης, την Ρεάλ Σοσιεδάδ, ενώ ο Μικέλ γράφτηκε στα 15 στην Ακαδημία της Μπαρτσελόνα, την περίφημη La Masia. Εκεί μοιραζόταν το δωμάτιο με δύο τυπάκια. Αντρές Ινιέστα και Τσάβι Ερνάντεθ ήταν τα ονόματά τους, ενώ στο κρεβάτι από πάνω κοιμόταν κάποιος Πέπε Ρέινα. Όταν έκανε ντεμπούτο σε επίσημο αγώνα της Barcelona C, πήρε τη θέση του Πεπ Γκουαρδιόλα. Ενός ανθρώπου η παρουσία του οποίου έμελλε να χαράξει την πορεία της ποδοσφαιρικής και της προπονητικής του καριέρας.
Την ίδια στιγμή που εκτιμούσε τον Πεπ, καταλάβαινε ότι εκείνος και ο Τσάβι βρίσκονται από πάνω του στην ιεραρχία και πως θα είναι πολύ δύσκολο να φτάσει στην πρώτη ομάδα. Και από τότε ήταν τολμηρός. Αντί να καθίσει και να περιμένει την ευκαιρία του να έρθει, επέλεξε σε ηλικία 18 ετών να αποχωρήσει από το club και να αλλάξει χώρα. Ο ίδιος πίεσε να παίξει δανεικός στην Παρί Σεν Ζερμέν και στη γαλλική πρωτεύουσα είχε συμπαίκτες τους Μαουρίσιο Ποκετίνο και Ροναλντίνιο.
Παρά τις καλές εμφανίσεις ακόμα και σε αγώνες Champions League, σε κάτι που μοιάζει αδιανόητο για τη σημερινή εποχή, η PSG δεν είχε την οικονομική δυνατότητα να αγοράσει τον Αρτέτα. Η Ρέιντζερς μπήκε στο κόλπο και δίνοντας 6 εκατ. λίρες τον πήρε με κανονική μεταγραφή από την Μπαρτσελόνα. «Θυμάμαι το αίσθημα αυτοπεποίθησης, την έντονη παρουσία του» έχει πει ο τότε προπονητής του, Αλεξ ΜακΛις. «Αν και δεν ακουγόταν στα αποδυτήρια, ήξερε ότι είναι καλός».
Καλά ήταν και τα αγγλικά του από τότε και θα τα χρειαζόταν άμεσα. Έπειτα από δύο σεζόν στο Ibrox, επέστρεψε στην πατρίδα για να παίξει επιτέλους στην Ρεάλ Σοσιεδάδ, όμως αυτό θα κρατούσε μόλις 6 μήνες. Τον Ιανουάριο του 2005 μπήκε στον κόσμο της Premier League και ουσιαστικά δεν έφυγε ποτέ μέχρι σήμερα. Ήταν η Έβερτον του Ντέιβιντ Μόγιες που του έδωσε το εισιτήριο, καθώς αποτέλεσε τον αντικαταστάτη του Δανού «ξυλοκόπου», Τόμας Γκράβεσεν, ο οποίος πήρε μεταγραφή-σοκ στην Ρεάλ Μαδρίτης.
Στο Μέρσεϊσαϊντ βρήκε ξανά τον παιδικό του φίλο. Ο Τσάμπι Αλόνσο έπαιζε στην Λίβερπουλ και οι δύο τους ήταν δύο πόρτες δίπλα στην ίδια πολυκατοικία που έμενε και ο Πέπε Ρέινα. Ο καλύτερος φίλος του όμως δεν ήταν Ισπανός, αλλά ένας Αυστραλός με τον οποίο μοιραζόταν την ίδια ανταγωνιστικότητα. Ο Τιμ Κέιχιλ. Από τότε δημιουργούσε ένα ανταγωνιστικό βιογραφικό, σήμερα μιλά 7 γλώσσες [ισπανικά, βασκικά, καταλανικά, αγγλικά, πορτογαλικά, ιταλικά, γαλλικά] και έχει πλάνο για την 8η [γερμανικά]. Η γνώση σε κάθε πεδίο είναι σημαντική για εκείνον και για να παίρνει ιδέες out-of-the-box, βρίσκεται σε group στο zoom με προπονητές από διάφορα αθλήματα.
Το 2011 έκανε το πέρασμα από την Εβερτον στην Άρσεναλ. Και άμεσα έγινε ένας από τους αγαπημένους του Αρσέν Βενγκέρ. Φόρεσε το περιβραχιόνιο του αρχηγού των Gunners τα τελευταία χρόνια της ποδοσφαιρικής του καριέρας [2014-2016] και παρότι στο μυαλό του υπήρχε η σκέψη να γίνει μάνατζερ, τα hints για το ποιο θα είναι το μέλλον του έρχονταν μόνα τους.
Στα ημίχρονα των αγώνων έδινε τακτικές συμβουλές στους συμπαίκτες του, ενώ δεν ήταν λίγες οι φορές που έπαιρνε το iPad της ομάδας και έκανε scroll στα δεδομένα λέγοντας την άποψή του. Καμία έκπληξη δεν προκαλεί ότι οι συμπαίκτες του τον φώναζαν «coach» λόγω των ασταμάτητων παρεμβάσεων που έκανε για τη λήψη αποφάσεων στους αγώνες. Το κόλλημά του ήταν κάτι παραπάνω από εμφανές, καθώς περνούσε πολύ από τον χρόνο του αράζοντας με τους αναλυτές και στην τελευταία του χρονιά ως παίκτης, πήρε το δίπλωμα ‘UEFA A’. Η αντίστροφη μέτρηση είχε αρχίσει.
Όπως συνέβη στα πρώτα βήματα της καριέρας του ως ποδοσφαιριστής, ο Αρτέτα βρήκε μπροστά του τον Γκουαρδιόλα και στο ξεκίνημά του ως προπονητής. Σίγουρα ήταν για καλό, αφού η σχέση μαθητή και δάσκαλου, που κρατούσε από τις κοινές μέρες στην La Masia, διατηρήθηκε. Και έγινε πιο δυνατή όταν ο Αρτέτα βρέθηκε να μένει στην ίδια γειτονιά του Λονδίνου με τον αδερφό του Πεπ, Πέρε.
Το 2012, όταν ήταν προπονητής της Μπαρτσελόνα, ο Γκουαρδιόλα πήρε τηλέφωνο τον Αρτέτα για να ζητήσει πληροφορίες για την Τσέλσι, με την οποία οι Blaugrana έπαιζαν στο Champions League. Ο Αρτέτα ήταν τόσο ακριβής, περιεκτικός και λεπτομερής στην ανάλυσή του, σε σημείο που ο Πεπ εντυπωσιάστηκε και αποφάσισε ότι οι δυο τους πρέπει να τα λένε πιο συχνά. Το επόμενο επεισόδιο στη σχέση τους γράφτηκε το 2015.
Όταν η Μπάγερν που προπονούσε ο πρώην τεχνικός της Μπαρτσελόνα, έπαιξε με την Άρσεναλ του Αρτέτα, ο οποίος διένυε στην τελευταία του σεζόν ως ποδοσφαιριστής. Ο Πεπ έψαξε τον Μικέλ και του πρότεινε να δουλέψουν μαζί σε περίπτωση που τα αποφασίσει να πάει στην Αγγλία. Έναν χρόνο αργότερα, αν και είχε κλήσεις από ομάδες όπως Άρσεναλ και Τότεναμ, ο Αρτέτα αποφάσισε να επιστρέψει το τηλεφώνημα στον Πεπ. Ο τελευταίος βρισκόταν πλέον στον πάγκο της Σίτι και ο Βάσκος τον ρώτησε αν ίσχυε ακόμα η πρόταση. Κάπως έτσι εντάχθηκε στο staff των Πολιτών.
Μόλις τρεις μήνες αφότου είχε πιάσει δουλειά στο Μάντσεστερ, ο Πεπ τον κάλεσε στο γραφείο του. «Αυτό το ματς το αναλαμβάνεις εσύ. Είσαι κάτι περισσότερο από ικανός για να στήσεις την ομάδα. Κάνε ό,τι κρίνεις καλύτερο». Σε μια απίστευτη ειρωνεία, το παιχνίδι ήταν κόντρα στην Άρσεναλ και ο Αρτέτα είχε ήδη ετοιμάσει διάφορες τακτικές και στρατηγικές για την περίπτωση του ο Γκουαρδιόλα χρειαζόταν ιδέες για το πως να νικήσει την πρώην ομάδα του. Ο Βάσκος εφάρμοσε τις ιδέες του, η Σίτι νίκησε 2-1.
Στα 3.5 χρόνια που συνυπήρξαν στον πάγκο των Citizens, ο Πεπ δεν σταμάτησε να δείχνει με πράξεις το πόσο πολύ πιστεύει στις ικανότητες του Αρτέτα. Του έδινε δουλειά που απαιτούσε να είναι τετ-α-τετ με τους παίκτες, να κάνει ομιλίες στην ομάδα για τις στημένες φάσεις και αλλά και να τρέχει μόνος του την προπόνηση μετά τους αγώνες. «Δημιούργησες ένα κτήνος» είπαν πρόσφατα στον Γκουαρδιόλα. «Όχι, σίγουρα όχι. Ήταν ήδη…».
Το man-management ήταν από τότε ένα από τα όπλα του 40χρονου σήμερα, υπό τις οδηγίες του οποίου πολλοί ποδοσφαιριστές έχουν περάσει από το στάδιο του «ταλέντου» σε mode υπερπαίκτη και διεκδικούν τον τίτλο της Premier League κόντρα σε club που έχουν για budget μια βρύση που βγάζει ρευστό. «Έχουμε εκπληκτικά αποδυτήρια, είναι πραγματικά απόλαυση να δουλεύω μαζί τους» είπε πρόσφατα ο Αρτέτα για το σύνολο που έχει χτίσει. «Κάποια από τα πράγματα που έχουμε πετύχει μαζί, πιθανότατα δεν θα τα καταφέρω με κανένα άλλο group. Υπάρχουν πράγματα που κάνουμε μαζί τα οποία θα παραμείνουν στο μυαλό μου για το υπόλοιπο της ζωής μου…».
Εμείς, ως ουδέτεροι, ελπίζουμε απλά να μην το γκαντεμιάσουμε…