Ημέρες Κλέωνα και όσοι δεν είναι τυχεροί (ευλογημένοι, πιο σωστά…) να βρίσκονται ήδη σε κάποιο νησί, αυτό ακριβώς ονειρεύονται. Υπάρχει ωστόσο κάτι… παρήγορο για εκείνους που η άδεια τους αργεί ακόμη ή δεν έχουν επαρκές budget για μία απόδραση με καράβι (λογικό όταν τα ακτοπλοϊκά εισιτήρια ανταγωνίζονται στα ίσια τα αεροπορικά…).
Κι αυτό γιατί οι διαμένοντες στο κλεινόν άστυ έχουν μια εξαιρετική επιλογή για να νιώσουν πως είναι σε νησί… χωρίς να είναι. Μόλις 40 λεπτά από το κέντρο της Αθήνας βρίσκεται ένας επί γης παράδεισος, που θα σε κάνει να βιώσεις την απόλυτη απόδραση από την καθημερινότητα. Να νιώσεις πως μεταφέρθηκες κάπου στο Ιόνιο…
Σύμφωνοι, και εμείς τώρα πολύ καλά δεν κάνουμε που το μοιραζόμαστε, αλλά ο… πειρασμός ήταν μεγάλος. Κι άλλωστε η αλήθεια είναι πως πλέον όλο και περισσότεροι είναι «κοινωνοί», ειδικά τα Σαββατοκύριακα μαζεύει πολύ κόσμο – και πού δεν μαζεύει, βέβαια. Το ιδανικό είναι να πας πρωί καθημερινής. Τότε πραγματικά θα βρεθείς, τουλάχιστον για λίγη ώρα, σε ένα ησυχαστήριο με τα όλα του.
Αλθέα. Ορίστε το είπαμε! Να η παραλιάρα που πραγματικά δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από αρκετές «νησιώτισσες». Με τιρκουάζ πεντακάθαρα νερά που γαληνεύουν το «μέσα» σου και σε προκαλούν να βουτήξεις – και γιατί να αντισταθείς άλλωστε;
Οι κάτοικοι του τοπικού οικισμού ξέρουν καλά πόσο τυχεροί είναι που διαθέτουν τέτοιο «στολίδι» στα πόδια τους και το προσέχουν σαν τα μάτια τους.
Η παραλία λοιπόν ξεχωρίζει και για την καθαριότητά της, ενώ είναι και αρκετά ήρεμη, αφού όσοι την προτιμούν έχουν μάθει πως εκεί σέβεσαι τον εαυτό σου και τους γύρω σου, πως εδώ προέχουν η χαλάρωση και ξεκούραση.
Μην ξεχάσεις επίσης να έχεις προμήθειες σε σνακ, νερά και τα συναφή καθώς και ομπρέλα. Η παραλία δεν είναι οργανωμένη. Αυτό βέβαια αποτελεί κομβικό μέρος της ομορφιάς της. Θα σηκώνεις πού και πού το βλέμμα, θα κοιτάς τη νησίδα του Ντούνη απέναντι και θα διπλοτσεκάρεις για να βεβαιωθείς πως παραμένεις εντός νομού Αττικής, πως είσαι ακόμα στο Σαρωνικό…
Και πώς θα φτάσεις ως εκεί; Οδηγώντας προς το Σούνιο από Αθήνα, θα πρέπει να έχεις στο νου σου να δεις την εκκλησία Αγία Μαρίνα στην ομώνυμη κωμόπολη και μετά μια πινακίδα που γράφει Αλθέα (που για να μάθουμε και κάτι, σημαίνει «θέα προς τη θάλασσα» καθώς «αλς» σημαίνει αλάτι ή θάλασσα).
Μόλις στρίψεις θα βρεις ένα στενό σχετικά δρομάκι. Ακολούθησε το και θα φτάσεις πρώτα σε ένα μικρό πάργκινκ (περί τα 30 αμάξια χωράνε μάξιμουμ) και μετά στα σκαλάκια που σε πάνε στην λαχταριστή αμμουδιά με το ψιλό βότσαλο. Αν δεν έχεις αμάξι κανένα πρόβλημα, το λεωφορείο 122 κάνει στάση κάθε μισή ώρα εκεί (στην πινακίδα που λέγαμε) από Γλυφάδα.
Προσοχή: Άλλο Σκαλάκια Αλθέας άλλο Αλθέα. Είναι δίπλα, αλλά δεν είναι το ίδιο πράγμα. Όπως στα πέριξ βρίσκεται και το περίφημο εγκαταλελειμμένο ξενοδοχειακό συγκρότημα της Αλθέας. Κάποιοι το αποκαλούν ακόμα και σήμερα «Ξενοδοχείο της Χούντας», άλλοι «Ξενοδοχείο του Κοσκωτά», σημασία έχει πως ποτέ δεν έγινε η γκράντε τουριστική μονάδα, όπως είχε προγραμματιστεί. Και, μεταξύ μας, καλύτερα…