Είναι μία πικρή – και όχι μόνο για μας που κάνουμε αυτό το επάγγελμα- αλήθεια πως ο κόσμος κάθε άλλο παρά θετική γνώμη έχει, κατά βάση, για τους δημοσιογράφους. Το αρκτικόλεξο ΑΡΔ («αλήτες, ρουφιάνοι, δημοσιογράφοι» για τους μη μυημένους) έχει γίνει μόνιμη επωδός στα χείλη κάποιων, σε σχόλια στα social media. Η «κατάρα» στρέφεται κατά δικαίων και αδίκων, η φήμη του χώρου κηλιδώνεται.
Δεν έχει τόσο νόημα, πλέον, να αναλύσουμε το πώς φτάσαμε ως αυτό το σημείο. Η ουσία είναι πως τέτοια πράγματα δεν προκύπτουν ποτέ στην τύχη. Έχουν βάση, κάπου στηρίζονται. Το ζητούμενο, από εδώ και στο εξής, για την (ελληνική) δημοσιογραφία είναι να απαντήσει με πράξεις. Να πάρει πίσω μέρος από τη χαμένη αξιοπιστία, να ισχυροποιήσει την υπερασπιστική της θέση στο μέτρο του εφικτού – haters θα υπάρχουν πάντα, αυτό δεν το γλιτώνεις.
Κάτι κινείται άραγε προς αυτήν την κατεύθυνση τον τελευταίο καιρό; Ας πούμε, πιο σωστά, πως θυμηθήκαμε τι προκύπτει όταν οι δημοσιογράφοι κάνουμε σωστά τη δουλειά μας. Μετά τα μαζικά λαϊκά συλλαλητήρια για τα Τέμπη βλέπουμε ξάφνου και μετά από καιρό νιρβάνας αρκετά ΜΜΕ να στριμώχνουν πραγματικά την κυβέρνηση αναζητώντας απαντήσεις σε ερωτήματα που από καιρό βέβαια θα έπρεπε να είχαν θέσει, να μη σταματήσουν να σκαλίζουν.
Και δεν μιλάμε για αντιπολιτευόμενα Μέσα. Αυτά ποτέ δεν έπαψαν να κινούνται σε αυτή τη γραμμή. Τώρα (βλέπουμε) και αρκετά από τα λεγόμενα συστημικά, παραδοσιακά συγκροτήματα ενημέρωσης να αλλάζουν στάση και φιλοσοφία. Είναι επειδή ο κόσμος τα ανάγκασε με το πόσο μαζικά και πέρα από κάθε προσδοκία αντέδρασε για την έλλειψη δικαιοσύνης και διαφάνειας που 2 χρόνια μετά συνεχίζει να στοιχειώνει την τραγωδία των Τεμπών; Ναι, κακά τα ψέματα. Αλλά είναι μαζί και η απόδειξη πώς υπάρχει τρόπος, υπάρχει χώρος.
Ο Αντώνης Σρόιτερ, στη συνέντευξη που πήρε από τον Κυριάκο Μητσοτάκη στην τηλεόραση του Alpha, ήταν απολύτως to the point, διαβασμένος και προετοιμασμένος στην κάθε λεπτομέρεια. Δεν χαρίστηκε στον πρωθυπουργό, δεν άφησε τίποτα να πέσει κάτω, δεν του έκανε καμία αβάντα. Βασικά, έκανε τη δουλειά του. Τόσο απλά τόσο σύνθετα. Θα έπρεπε, το λιγότερο, να μας προβληματίζει πως φτάσαμε να είναι (δημοσιογραφική) είδηση το θεωρητικά αυτονόητο, όμως σε τούτη τη φάση και μετά από όλα όσα έχουν προηγηθεί είναι «κάτι» και μόνο που το συζητάμε.
Η Νίκη Λυμπεράκη, επίσης. Από τις καλύτερες του χώρου μας, μία ή άλλη. Στην εκπομπή «Μεγάλη Εικόνα» μίλησε νέτα σκέτα για προστασία του Κώστα Καραμανλή για τα Τέμπη ενώ χαρακτήρισε «φιάσκο» την εξεταστική επιτροπή που συστήθηκε από τη Βουλή για τη διερεύνηση της υπόθεσης. Η γραμματέας της Πολιτικής Επιτροπής της ΝΔ, Μαρία Συρεγγέλα, παρούσα στο πάνελ, αντέδρασε οργισμένα χαρακτηρίζοντας μάλιστα «ντροπή» αυτά τα λόγια. Κάτι που ουδόλως πτόησε την κα Λυμπεράκη, ίσα ισα, η οποία με αυστηρό τόνο απάντησε στην καλεσμένη της, ενώνοντας επιχειρήματα, άποψη και κυρίως, αλήθεια. Αυτό δηλαδή που όλοι έχουμε ανάγκη στο δημόσιο λόγο.
Δείτε το βίντεο με τον τηλεοπτικό διάλογο ανάμεσα στην Νίκη Λυμπεράκη και την Μαρία Συρεγγέλα:
Η κοινωνία βράζει, ζητάει απαντήσεις και (επιτέλους) απονομή δικαιοσύνης για μια τραγωδία – εθνικό τραύμα. Τα ΜΜΕ δεν μπορούσαν (άλλο) να υποβαθμίσουν το γεγονός σε ένα τέτοιο περιβάλλον. Σύμφωνοι, κάποια εξ αυτών συνεχίζουν και θα συνεχίσουν να υπηρετούν το προηγούμενο αφήγημα. Αλλά το «απόλυτο» ούτως ή άλλως δεν θα μπορούσε ποτέ να υπάρξει. Σημασία έχει η γενική εικόνα, η τάση. Ο Σρόιτερ και η Λυμπεράκη ήρθαν να μας υπενθυμίσουν τι σημαίνει πραγματική δημοσιογραφία, πώς μπορεί μέσα από τους κανόνες και τη δεοντολογία της ως επάγγελμα, να προσφέρει ουσιαστική και καίρια υπηρεσία στην κοινωνία. Το κρατάμε ως ελπίδα και κατάκτηση και συνεχίζουμε. Όλοι μας. Όσο και όπως μπορούμε.