Το 2019 έχει πρακτικά φύγει. Ο Δεκέμβριος θα φαγωθεί σε μια διαδικασία ανασκόπησης των πεπραγμένων και προετοιμασίας με μεγαλύτερη ώθηση για τη νέα χρονιά. Με αυτά τα δεδομένα, είναι μια καλή ευκαιρία να μιλήσουμε για τις ταινίες της χρονιάς.
Κι ήταν μια αρκετά καλή χρονιά, τόσο σε επίπεδο ποσοτικό όσο και ποιοτικό, με ταινίες που είναι πιθανό να μνημονεύονται πολύ περισσότερο από μια χρονιά. Αυτό δεν συνέβη πέρσι ή πρόπερσι. Απ΄αυτό και μόνο το 2019 κρίνεται ως μια από τις καλύτερες κινηματογραφικές χρονιές της χιλιετίας.
Γι΄αυτό κι ήταν δύσκολο να βρεθούν μόνο 15 ταινίες που να είναι οι κορυφαίες. Κάποιες αδικήθηκαν αρκετά, αλλά δε γινόταν αλλιώς.
Στις 15 ταινίες που θα δείτε, υπάρχει ένα μεγάλο ερωτηματικό. Επειδή εκ των πραγμάτων το μέγεθος της κάθε ταινίας και η απήχηση στο ευρύ κοινό θέλει ένα εύλογο διάστημα, δεν θα μπορούσαν να μπουν ταινίες του Δεκεμβρίου. Σε αυτό το μήνα όμως υπάρχουν το τελευταίο Star Wars και, πολύ περισσότερο, το 1917 του Σαμ Μέντες. Και τα δύο, ιδίως το δεύτερο, θα έχουν τα φόντα για να μπουν στη λίστα και το 1917 με αξιώσεις για τις πρώτες 3 θέσεις.
Ready or Not
Η ταινία των Όλπιν και Ζιλέ μπαίνει σε αυτή την 15άδα κυρίως γιατί στη θεωρία δεν θα περίμενε ποτέ κανείς να την δει στη λίστα. Είναι όμως ένα πολύ καλό horror, με αρκετά κωμικά στοιχεία και μια πολύ καλή ερμηνεία από την Σαμάρα Γουίβινγκ.
Us
Πάρα πολλοί θεωρούν πως το Us ήταν λιγότερο καλό από το Get Out. Η σύγκρισή τους γίνεται λόγω του δημιουργού τους, Τζόρνταν Πιλ. Για εμάς πάλι, το Us ήταν πολύ καλύτερο και πολύ πιο ατόφιο horror από το Get Out. Το δεύτερο είχε μια ισορροπία που όταν έτεινε, πήγαινε προς το θρίλερ. Επίσης, η ανατροπή στο Us ήταν πολύ πιο έντονη.
Sorry We Missed You
Η επιστροφή του Κεν Λόουτς μετά το I, Daniel Blake του 2016 συνδυάστηκε με πολύ καλές κριτικές και βραβεύσεις και φαντάζει απόλυτα δίκαιο να μπει στις καλύτερες ταινίες της χρονιάς, όχι όμως πάνω από την δεκάδα.
Klaus
Ένα βραβευμένο κινούμενο που ξεκίνησε ως μικρού μήκους και έγινε μεγάλου μήκους. Πολύ συγκινητικό, προτείνει μια διαφορετική αφήγηση για τον Άγιο Βασίλη και αποτελεί ένα από τα πολύ δυνατά χαρτιά του Netflix για να βρεθεί στα Όσκαρ, στην κατηγορία για animation με αυτό. Το δημιούργημα του Ισπανού Σέρχιο Πάμπλος είναι ένα κινούμενο που απηχεί και στις ψυχές των μεγάλων. Κυρίως αυτών, θα λέγαμε.
Avengers: Endgame
Δεν χρειάζεται να επιχειρηματολογήσει κανείς για το Endgame. Μπορεί να μην κρίθηκε απ΄όλους ως καλύτερη ταινία από το Infinity War, αλλά ήρθε ως συνέχεια μιας πλοκής που μας προξένησε τεράστιο συναισθηματικό δέσιμο, μια ψυχική επένδυση που δεν έχει ξανασυμβεί.
Avengers Endgame: Πάρε μαζί σου χαρτομάντηλα για να δεις μια ταινία καλύτερη κι από το Infinity War
Toy Story 4
Ακόμα ένα τέλος ενός saga. Πιθανότατα. Θα θέλαμε να μην είναι τέλος. Όμως ο τρόπος που κλείνει το ταξίδι του Γούντι, δεν επιτρέπει πολλές ελπίδες για καινούργια περιπέτεια. Είναι επίσης πολύ δύσκολο να πετύχεις μια τρίτη σερί ταινία τόσο δυνατή συναισθηματικά. Το τρίτο ήταν στην υψηλότερη κορυφή και το τέταρτο ελάχιστα πιο κάτω.
Toy Story 4: Η καλύτερη ταινία της χρονιάς ως τώρα θα σε κάνει να δακρύσεις άσχημα
Dolor Y Gloria
Όπως είχε γραφτεί και στο review μας, είναι η καλύτερη ταινία του Αλμοδόβαρ από το 2006 και η καλύτερη ερμηνεία στην πολυετή καριέρα του Αντόνιο Μπαντέρας.
Joker
Δεν πρέπει να υπήρξε πιο πολυσυζητημένη ταινία απ΄αυτή. Παρακίνησε ανθρώπους από πολλές διαφορετικές ιδιότητες να ασχοληθούν με τον χαρακτήρα και να εκφέρουν γνώμη με επιστημονικό κύρος για το πώς εξελίχθηκε ο Άρθουρ Φλεκ.
Το Joker είναι το Shawshank Redemption της επόμενης δεκαετίας
Once Upon A Time In Hollywood
Η 9η και προτελευταία ταινία του Κουέντιν Ταραντίνο συγκέντρωσε ένα…πλουμιστό καστ, όμως είχε την ατυχία να προηγηθεί του Joker χρονικά, αλλά και του Irishman και κάπως καλύφθηκε και ξεχάστηκε. Πάντως, η ταινία ανάγκασε κοινό και κριτικούς στις Κάννες να χειροκροτούν για περίπου 7 λεπτά. Είναι μια τρομερή ερμηνεία από τον ΝτιΚάπριο, είναι μια από τις ταινίες της χρονιάς.
Once Upon A Time In Hollywood: Μια βαθιά υπόκλιση στην τεράστια ερμηνεία του Λεονάρντο ΝτιΚάπριο
Midsommar
Για δεύτερη σερί χρονιά ο Άρι Άστερ μας απασχολεί εντόνως και με άκρως θετικό τρόπο. Μετά το Hereditary του 2018, το Midsommar έρχεται να ανεβάσει κι άλλο το επίπεδο και να αναδείξει το ταλέντο του Αμερικανού σκηνοθέτη.
For Sama
Ένα ντοκιμαντέρ που εστιάζει στην πορεία της ζωής μιας γυναίκας στη Συρία, στην Αλέπο, σε αυτά τα χρόνια που ρημάζεται ο λαός και ο τόπος. Ο πόλεμος μέσα από τα μάτια μιας γυναίκας που προσπαθεί να υπερβεί τη λαίλαπά του.
Marriage Story
Είναι πολύ πρόσφατη η κυκλοφορία της ταινίας του Μπάουμπακ, όπως πρόσφατη και η κριτική στο Menshouse. Άρτια σκηνοθεσία, δύο καταπληκτικές ερμηνείες από Γιοχάνσον και Ντράιβερ.
Marriage Story: Η αποθέωση του ρεαλιστικού σινεμά από τον Νόα Μπάουμπακ
The Irishman
Σπουδαία ταινία. Σπουδαία. Πολύ διαφορετική προσέγγιση από τον Σκορτσέζε στο γκανγκστερικό είδος, που εδώ ξεφεύγει απ΄αυτή την οπτική και εστιάζει σε άλλα πράγματα. Το τέλος είναι απίστευτα δυνατό και διεισδύει αέναα μέσα στον θεατή. Τα υπόλοιπα τα έγραψε ο Δήμος εδώ.
«The Irishman»: Μια υπόκλιση στον Σκορτσέζε και ένα Όσκαρ στον Πατσίνο, παρακαλώ…
An Elephant Sitting Still
Για πολλούς λόγους βρίσκεται στη δεύτερη θέση της κατάταξης μας. Για τον μύθο που θα κυκλώνει τον 29χρονο σκηνοθέτη Χου-Μπο που αυτοκτόνησε πριν κυκλοφορήσει η ταινία του, για την απλότητα της αφήγησης, για το πώς περιγράφει τα κοινωνικά χαρακτηριστικά μέσα από την απορία για ένα ζώο που δεν αλλάζει ποτέ θέση και πολλά ακόμα. Μια 4ωρη ταινία του σινεμά της Κίνας, δεν φαντάζει ως κάτι που μπορεί εύκολα να αντέξει το δυτικό κοινό. Κι όμως βλέπεται και σε κρατάει με την καλλιτεχνική του υπεροχή.
Parasite
Χρυσός Φοίνικας στις Κάννες, αποθέωση σε όποια πόλη και φεστιβάλ προβλήθηκε, για πολλούς η καλύτερη της χρονιάς. Ακόμα κι αυτοί που δεν θα την έλεγαν καλύτερη της χρονιάς, δεν θα έφερναν μεγάλη αντίρρηση αν τους το έλεγες. Θα σου απαντούσαν “δεν είμαι σίγουρος γι΄αυτό, αλλά καταλαβαίνω γιατί το λες”.