Καλή τύχη και στις δυο ομάδες. Ή και όχι…
#Μπάλα
Ξέρεις, μεγάλε, δεν είναι υποχρεωτικό…
Όταν ήμασταν πιτσιρικάδες δεν χρειαζόμασταν προπονητή. Γιατί ήταν συγκεκριμένα -και απαράβατα- τα κριτήρια με τα οποία επιλεγόταν το ποιος θα παίξει πού!
Α, όλα κι όλα. Την μπάλα κυνηγάει αυτός που την πετάει.
Δεν είναι απαραίτητο να φτάσετε στο γήπεδο. Δεν χρειάζεται καν ν’ ακουμπήσει την μπάλα. Υπάρχουν κάποιες ΑΛΑΝΘΑΣΤΕΣ ενδείξεις που προδίδουν εκ των προτέρων τον άμπαλο…
Πάρτε του το διαρκείας, απαγορεύστε του την είσοδο, κάντε κάτι τελοσπάντων! Μόνο μην αφήνετε τον ξενέρωτο που φεύγει ΠΡΙΝ τελειώσει το ματς να μας… μολύνει την ιεροτελεστία του γηπέδου με τη μιζέρια του!
Φτάνεις με γυναίκα στο κρεβάτι. Και λίγο αφότου έχει κάνει στριπτίζ, της ζητάς να ξαναφορέσει τα ρούχα για να της τα βγάλεις… σιγά-σιγά. Έχει τόση γαμ…ένη λογική, όσο το να χτυπάς τα κόρνερ με πάσα!
Μεγάλη μπουκιά φάε, μεγάλο λόγο μην μπεις. Γιατί μπορεί στο τέλος να πάθεις αυτό που έπαθε ο Ντικ Άντβοκαατ. Και πέραν του επιθέτου σου, να υπάρξει κι άλλη λέξη με τρία άλφα (η γνωστότερη ελληνική) που μπορεί να σε περιγράψει…
Όποιος έχει παίξει μπαλίτσα στην αλάνα της γειτονιάς του μικρός ξέρει πως αυτά τα 5 «τρικ» ήταν στο καθημερινό μας πρόγραμμα…