Αυτά που ξέραμε (πρέπει) να τα ξεχάσουμε…
#Αλάνα
Όταν ήμασταν πιτσιρικάδες δεν χρειαζόμασταν προπονητή. Γιατί ήταν συγκεκριμένα -και απαράβατα- τα κριτήρια με τα οποία επιλεγόταν το ποιος θα παίξει πού!
Α, όλα κι όλα. Την μπάλα κυνηγάει αυτός που την πετάει.
Την πρώτη φορά που έκανες σεξ δεν την ξεχνάς ποτέ. Κι επειδή η ηδονή της έμοιαζε με του σεξ, το ίδιο χαραγμένη στο μυαλό σου μένει και η πρώτη φορά που (ως παιδί της αλάνας) έπαιξες σε γηπεδάκι «5Χ5».
Είσαι Κινεζάκι μωρέ; Αν δεν είσαι τότε κάτσε να τα φυλάς.
Όποιος έχει παίξει μπαλίτσα στην αλάνα της γειτονιάς του μικρός ξέρει πως αυτά τα 5 «τρικ» ήταν στο καθημερινό μας πρόγραμμα…
Αλάνα. Παιδάκια με κοντά παντελονάκια. Μια μπάλα ή κάτι που να μοιάζει με μπάλα και ένα αιώνιο πρόβλημα: Τι θα βάλουμε για δοκάρια.
Δεν υπάρχει άντρας που να μην έχει παίξει μπάλα στην αλάνα με ένα από αυτά τα 8 αντικείμενα...
Αν δεν έχεις παίξει μπάλα στην πλατεία της γειτονιάς σου, τότε δεν έχεις ιδέα από ποδόσφαιρο. Αν έπαιζες πάντα με ποδοσφαιρικά παπούτσια με τάπες επίσης δεν το ευχαριστήθηκες ποτέ.
Το θυμόμαστε όλοι μας με αγάπη, συγκίνηση και τρυφερότητα. Α, ναι: και ελαφρώς λάθος…